Marathi Kavita Meghdoot17

उस शक्ससे फकत इतनासा ताल्लुक है फराज  वो पारेशा हो तो हमे निंद नही आती....

जमानेके सावालोंको हस कर टाल दू मै फराज  लेकीन नमी आंखोंकी कहती है "मुझे तुम याद आते हो " :(( 

हम अपनी रूह तेरे जिस्ममेही छोड आये फराज तुझे गलेसे लगाना तो इक बहाना था....

अब उसे रोज न सोचू तो बदन तुटता है फराज  उमर गुजरी है ऊसकी याद का नशा करते करते ....

वो बातबातपे देता  है परिन्दोकी मिसाल फराज  साफ साफ नही केहता मेरा शहर  ही छो ड दो...

मला न वाटे कधी कळावे  कुठे चालली वाट चिमुकली  माळावरुनि , बनाखालुनी , गूढ निरागस कुठे झुकली .  मला न वाटे कधी कळावे  सुगंध कसला पुढील क्षणाला  आणि पाकळीवरी तयाच्या  फिका गडद वा रंगही कसला .  मला न वाटे कधी कळावे  का हे जीवन लहरी, मंथर ,  दॆपते, हुकते , भिते न  लपते ,  थोडे आतुर थोडे कातर .  एक कळावे…। खेळच सारा  बघत दर्पणी चालायचा ,   उघड्या छ्परावरूनी चालत  निळ्या  आभाळी पडावयाचा ….  : एक कळावे  : मेंदी  : इंदिरा संत