Marathi Kavita Meghdoot17

एक चांदणी कोसळतांना  गीत म्हणाली  गीत म्हणाली आणि नंतर  पत्थर झाली  सरळ भाबडी वाट अचानक  वनांत वळली  वनांत वळली अन नंतर  डोहातच बुडली  सर्वस्वाचे दान उधळण्या  कुणि तळमळली  तळमळली अन मिटून डोळे  मनांत जळली  अजून कधीतरी पत्थरांतुनी  कण्हते गाणे  डोहांकाठी फिरे पाखरूं  केविलवाणे  : एक चांदणी  : उत्सव  : मंगेश पाडगांवकर 

डोळेभेटीची ओळख  चारचौघांत विसर  दाट पानांत लपव  भित्री श्रावणाची सर  फुलपंखी कुजबुज  ठेव ओठात मिटून  वर निबर शब्दांची  रास ठेवावी रचून  पापण्यांची गूढ भाषा  अर्थ तुला मला ठावें  वाट चुकल्यावरच  पाखरांनी गाणे गावे  पळसाच्या फुलांकडे  पहा हळूच चोरून  लपविल्या आशयाच्या  खुणा तिथेच अजून  : खुणा  : उत्सव  : मंगेश पाडगांवकर 

बाहेर  चांदण्यांच्या बावऱ्या फांदीवर  धुक्याचे दोन पक्षी  जुळ्या कळ्यांसारखे  उमलले आहेत .....  बाहेर  दूरच्या चांदणीच्या  बावलेल्या पापणीवरून  वाऱ्याचे  दवप्रसन्न ओठ  फिरत आहेत .....  बाहेर  गुलमोहराच्या झाडावरचे  पिंजरपक्षी  अर्धमिटल्या लाल चोचींत  चांदण्यांचे निळे - पांढुरके थेंब  धरून बसले आहेत .....  बाहेर  विरघलेल्या सावल्यांचा  पाखरांच्या डोळ्यासारखा  नितळ काळा प्रवाह  वाहतो आहे .....  "आहे का ?" "..... होय ....." "..... मग जवळ ये ...... सगळे विसरून ...." : बाहेर  : उत्सव  : मंगेश पाडगांवकर 

कधी कधी येतो अंधाराला  नाजूक वास तुझ्या केसांचा  स्पर्श पापण्यांवरती झुलतो  धुक्यात बुडलेल्या श्वासांचा  मिटलेल्या डोळ्यांतून हलती  हे भासांचे असे कवडसे  अन विस्कटलेल्या कळकांमधुनी  रात्रीचे गोठती उसासे  : कवडसे  : उत्सव  : मंगेश पाडगांवकर 

अर्धी रात्र  शब्दातीतच असण्याची  अर्धी रात्र  शब्दांना अडखळण्याची  अर्धी रात्र  सदाफुलीच्या  चांदणीवेड्या गाण्याची  अर्धी रात्र  डोळ्यांमधल्या  अबोल गहिऱ्या पाण्याची  अर्धी रात्र  उतट कुसूंबी मोहाची  अर्धी रात्र  काळोखाच्या डोहाची  अर्धी रात्र  कळूनही नच  कळण्याची  अर्धी रात्र  डोळे मिटून जळण्याची  : अर्धी रात्र  : उत्सव  : मंगेश पाडगांवकर 

बोरी बाभळीला । नसे आठवण । फुलांची ठेवण । फुलांमागे ।। करवंदी जाळी । वेळू  फुलारला । मृत्यू सामावला । ओंजळीत ।। तुझ्या गावामध्ये । जळता डोंगर । पाण्याचा सांभाळ । कोण करी ?।। स्मरतांना असें । साजनाचे पिसे । मला कोणी नसे । मागे पुढे ।। : पिसे  : सांजभयाच्या साजणी  : ग्रेस 

बीते रिश्ते तलाश करती है ख़ुशबू ग़ुंचे तलाश करती है जब गुज़रती है उस गली से सबा ख़त के पुर्ज़े तलाश करती है अपने माज़ी की जुस्तुजू में बहार पीले पत्ते तलाश करती है एक उम्मीद बार बार आ कर अपने टुकड़े तलाश करती है बूढ़ी पगडंडी शहर तक आ कर अपने बेटे तलाश करती है

सुकतात कुणाचे       ओठ दुधाचे  दुखतात कुणाच्या       काठ मनाचे  उरतेही कुणाच्या       काजळ डोळा  मिटतात सुखाने       फसवून काळा  उरतात हिवाळी       हेतू कुणाचे  सरणात पुन्हा ये       भूत कुणाचे  हसतात कुणाचे       वाटेवरले  रडतात कडूसे       खाटेवरले  फसतात कुणाचे       जन्म नि मृत्यू  पडसाद होतें       केवळ आयु  : जन्म नि मृत्यू  : दिवेलागण  : आरती प्रभू 

विश्रब्ध मनाच्या कातरवेळी  एखाद्या प्राणाची दिवेलागण  सरत्या नभाच्या सूर्यास्तछाया  एखाद्या प्राणांत बुडून पूर्ण  एखाद्या प्राणाच्या दर्पणी खोल  विलग पंखाचे मिटत मन  एखाद्या प्राणाचे विजनपण  एखाद्या फुलांचे फेडीत ऋण  गीतांत  न्हालेल्या निर्मळ ओठा  प्राजक्तचुंबन एखादा प्राण  तुडुंब जन्मांचे सावळेपण एखाद्या प्राणाची मल्हारधून  एखाद्या प्राणाचे सनईसुर  एखाद्या मनाचे कोवळे ऊन  निर्जन प्राणाचा व्रतस्थ दिवा  एखाद्या सरणा अहेवपण  : अहेवपण  : दिवेलागण  : आरती प्रभू 

थोडे तरी रक्त वाहो शुष्क हृदयीचे  देठ उजळण्या मंद बकुळफुलांचे  पाणियाची मुळी  व्हावी निळी कमळंण  तैसा शब्द व्हावा तृषातृप्त द्रोण  दोन हातांतील  पूजा येथेच राहून  दोन डोळ्यांच्या  काठानें आले गेले जन्म  व्हावी हातांची परडी खुडू यावे डोळे  अश्रूस्नात मन व्हावे मोगरीचे कळे  काही नाही तेथोनिया गंध कळीस्तव  वाहतांना यावा जीवा पांघरू विस्तव  : पूजा  : दिवेलागण  : आरती प्रभू