Marathi Kavita Meghdoot17

अंगणातील पारिजातावर छानसे घरटे चिमण्यांचे त्या घरट्या खाली सांडते रोज आभाळ चांदण्यांचे वेचून त्या चांदण्या फुले माळ केसात लांब तुझ्या चांदणे पसरेल निशेवर भिनेल रुधीरात गंध माझ्या सांज रूप घेउन यावस मग विझतील रवीकिरणे म्लान सांजेच्या उंबरठ्यावर निशा घेत असेल चांदण्यांचे स्नान असेल हात तुझा हातात सर्वदूर चांदण्यांचे आभाळ होइल चांदणेही रुपेरी पाहून रंग तुझा गव्हाळ मग क्षण येइल तो हळूवार सोडवून घेशील हात मग कित्येक रात्री जागवणारी हासत निरोप घेइल रात. . .

'आई' म्हणोनी कोणी,  आईस हाक मारी  ती हाक येई कानी, मज होय शोककारी  नोहेच हाक माते, मारी कुणी कुठारी  आई कुणा म्हणू मी, आई घरी न दारी  ही न्यूनता सुखाची , चित्ती सदा बिदारी  स्वामी तीन्ही जगाचा आईविना भिकारी..... चारा मुखी पिलांच्या, चिमणी हळूच देई गोठ्यात वासराना, या चाटतात गाई वात्सल्य ते पशुंचे, मी रोज रोज पाही पाहून अंतरात्मा, व्याकुळ मात्र होई वात्सल्य माऊलीचे, आम्हा जगात नाही दुर्भाग्य याविना का, आम्हास नाही आई ..... शाळेतुनी घराला, येता धरील पोटी  काढून ठेवलेला, घालील घास ओठी उष्ट्या तश्या मुखाच्या, धावेल चुंबना ती  कोण तुझ्याविना गे,का या करील गोष्टी  तुझ्याविना गे कोणी, लावील सांजवाती  सांगेल न म्हणावा, आम्हा "शुभं करोती"..... ताईस या कशाची, जाणीव नाही काही त्या सान बालिकेला, समजे न यात काही  पाणी भरतानां , नेत्रात बावरे ही  ऐकून घे परंतु  आम्हास नाही आई  सांगे जे मुलीना आम्हास नाही आई ते बोल येत कानी, आम्हास नाही आई..... आई, तुझ्याच ठायी, सामर

Don't lose your way   With each passing day   You've come so far   Don't throw it away   Live believing   Dreams are for weaving   Wonders are waiting to start   Live your story   Faith, hope & glory   Hold to the truth in your heart   If we hold on together   I know our dreams will never die   Dreams see us through to forever   Where clouds roll by   For you and I   Souls in the wind   Must learn how to bend   Seek out a star   Hold on to the end   Valley, mountain   There is a fountain   Washes our tears all away   Words are swaying   Someone is praying   Please let us come home to stay   If we hold on together   I know our dreams will never die   Dreams see us through to forever   Where clouds roll by   For you and I   When we are out there in the dark   We'll dream about the sun   In the dark we'll feel the light   Warm our hearts, everyone   If we hold on together   I know our dreams will never die   Dreams see us t

                  As a single footstep will not make a path on the earth, so a single thought will not make a pathway in the mind. To make a deep physical path, we walk again and again. To make a deep mental path, we must think over and over the kind of thoughts we wish to dominate our lives.

you and I... in this beautiful world..... green grass blue skies... you and i in this beautiful world.. winding lanes as streams go by... u and i..... in this beautiful world...

  Life can give u a hundred reasons to cry... But, u can give life a thousand reasons to smile with ur frd......

तुम मुझे रूह में ही बसा लो फ़राज़ दिल-ओ-जान के रिश्ते अक्सर टूट जाया करते हैं....

नांदीनंतर पडदा उघडला तेव्हा मी तुडुंब भरलेला होतो हजारो रंगीबेरंगी शब्दांनी, शरीरभर रोरावणार्‍या असंख्य आविर्भावांनी, भीतींनी, आशांनी, अपेक्शांनी; आता भरतवाक्य संपल्यावर सर्व प्रेक्षालय रिते झाले आहे आणि संहितेत नसलेल्या प्रयानाची तयारी करीत मी उभा आहे रंगमंचावर, एकटा, समोरच्या प्रेक्षालयाप्रमाणेच संपूर्ण रिकामा मी उच्चारलेले काही शब्द, अजूनही प्रेक्षालयातील धूसर मंदप्रकाशित हवेवर पिंजारलेल्या कापसासारखे तरंगत आहेत, माझे काही आविर्भाव रिकाम्या खुर्च्यांच्या हातांना बिलगुन बसले आहेत, मी निर्माण केलेले हर्षविमर्षाचे क्षण पावसाने फांद्यांवर ठेवलेल्या थेंबांसारखे भिंतीच्या कोपर्‍यावर थरथरत आहेत अजूनही. हा एक दिलासा माझ्या रितेपणाला. नाटक संपल्याची खंत ती आहेच. नाटक नव्हे, तीन तासांचे एक अर्करुप अस्तित्व संपले आहे. पण संपले आहे ते फक्त इथे- माझ्याजवळ. माझ्या त्या अस्तित्वाच्या कणिका घेऊन हजार प्रेक्षक घरी गेले आहेत; मी एक होतो तो अंशा अंशाने हजारोंच्या जीवनात -कदाचित स्मरणातही- वाटला गेलो आहे. -- कुसुमाग्रज

दु:ख ना आनंदही अन अंत ना आरंभही, नाव आहे चाललेली कालही अन आजही. मी तसा प्रत्यक्ष नाही, ना विदेशी मी जसा, मी नव्हे की बिंब माझें, मी न माझा आरसा. एकला मी नाहि जैसा, नाहि नाहि मी दुणा, मी नव्हें स्वामीहि माझा, मी न माझा पाहुणा. प्रश्न की उद्गार नाही, अधिक नाही वा उणा, जीवनाला ऐल नाही, पैल, तैसा मध्य ना. याद नाही, साद नाही, ना सखी वा सोबती, नाद आहे या घड्याला अन घड्याच्या भोवती. सांध्यछाया आणि काया जोडुनी यांचा दुवा नाव आहे चाललेली, दूरची हाले हवा. दु:ख ना आनंदही अन अंत ना आरंभही, नाव आहे चाललेली कालही अन आजही. -- आरती प्रभू

स्वप्नामध्ये रचिल्या ओळी  यमक मला नच सापडले!  अर्थ चालला अंबारीतुन  शब्द बिचारे धडपडले;  प्रतिमा आल्या उंटावरुनी;  नजर तयांची पण वेडी;  शब्द बिथरले त्यांना;  भ्याले  स्वप्नांची चढण्या माडी!   थरथरली भावना मुक्याने  तिला न त्यांनी सावरले;  स्वप्नामध्ये रचिल्या ओळी  यमक मला नच सापडले!  : विंदा करंदीकर

सकाळी उठोनी | चहा-काँफी घ्यावी, तशीच गाठावी| विज-गाड़ी|| दाती तृण घ्यावे | हुजूर म्हणून; दुपारी भोजन| हेची सार्थ || संध्याकाळ होता | भूक लागे तरी, पोराबाळांवरी | ओकू नये|| निद्रेच्या खोपटी | काळजीची बिळे, होणार वाटोळे| होईल ते|| कुण्याच्या पायाचा | काही असो गुण; आपुली आपण| बिडी प्यावी|| जिथे निघे धूर| तेथे आहे अग्नी; आम्ही जमद्ग्नी | प्रेतरुपी|| : बा.सी.मर्ढेकर

ध्यानि मनी नसताना.... एका क्षणी.. आयुष्यात मैत्री प्रवेशते... हिरव्या श्रावणात.. हातावर रंगलेल्या.. मेंदी सारखी.. आयुष्यभर.. आठवत रहाते...! मैत्री म्हणजे.. एकमेकांना समजणं.. आणि समजावणं असतं... मैत्री म्हणजे.. कधी कधी.. स्वत:लाच आजमावणं असतं.... घट्ट लावलेलं मनाचं दार.. मैत्रीत अलगद उघडतं.. हळ्व्या मनात जपलेलं 'अलगुज' अवचित ओठांवर येतं.. मैत्री मधुनच जन्म घेतं.. निखळ प्रेमाचं रोपटं... ' प्रेम '! परमेश्वरानं माणसाला दिलेली.. सर्वात सुंदर गोष्ट ! मित्राचा 'सखा' आणि मैत्रीणीची 'सखी'... मैत्रीतुनच फुलतात नाती.. फुलपाखरासारखी... इंद्रधनुष्यी रंग लेवुन.. फुलपाखरु आकाशात झेपावते.. हिरव्या श्रावणातली मेंदी.. आणखीनच रंगत जाते.........

ठुकराओ या अब के प्यार करो में नशेमे हूँ... जो चाहो मेरे यार करो में नशेमे हूँ... अब भी दिला रहा हूँ यकीन-ऐ-वफ़ा मगर... मेरा न ऐतबार करो में नशेमे हूँ... गिरने दो तुम मुझे मेरा सागर संभाललो... इतना तो मेरे यार करो में नशेमे हूँ... मुझको क़दम क़दम पे बहकने दो वाइजों... तुम अपना कारोबार करो में नशेमे हूँ... फिर बेखुदी मे हद से गुज़रने लगा हूँ... इतना न मुझसे प्यार करो में नशेमे हूँ...

सदा खुद को ख़ुशी के लिए तरसते देखा है, किसी अनजान के लिए इन आँखों को बरसते देखा है, कभी दुसरो को मंजिल दिखाते थे आज अपनी मंजिल के लिए खुद को भटकते देखा है, जब भी सोचते है क्या होगा हमारी मोह्हब्बत का अंजाम तो मेरे दोस्त हमने हमेशा खुद को सूली पे लटकते देखा है ..

जिनकी खातिर तोड़ दी सारी सरहदें हमने , आज उसीने कह दिया जरा हद में रहा करो ...

वो मेरी लाश पे आया रो न सका फ़रज़ उस को मेरे सुकून का कितना ख्याल था....

कबर की मिटटी उठा के ले गया कोई, इसी बहाने हमें छूकर चला गया कोई. तन्हाई और अँधेरे में खुश थे हम लेकिन फिर से इंतज़ार करने की वजह दे गया कोई..

ए मोहब्बत तेरे अंजाम पे रोना आया , जाने क्यूँ आज तेरे नाम पे रोना आया .. यूँ तो हर शाम उम्मीदों में गुज़र जाती थी , आज कुछ बात है , जो शाम पे रोना आया .. कभी तकदीर का मातम , कभी दुनिया का गिला , मंजिल -इ -इश्क में हर गम पे रोना आया ... जब हुआ ज़िक्र ज़माने में मोहब्बत का मुझको अपने दिल -इ -बर्बाद पे रोना आया ...

जो मोहब्बत से उलझोगे तो बरसेंगी आँखें उनके दीदार के इंतज़ार को तरसेंगी आँखें ये दिल तो टूट जायेगा उनकी बेवफाई में ए यार उस बेवफाई के सदके बार बार फिर बरसेंगी आँखें .

Hope is the only universal liar who never loses his reputation for veracity.

निरोपाच्या वेळी... असे गुंतवायचे नाहीत हातात हात फक्त स्पर्श सांभाळायचा मखमली ह्रुदयात... निरोपाच्या वेळी... असे मोजायचे नाहीत मागचे क्षण धुवून पुसून साफ़ ठेवायचे झाले गेलेले व्रण निरोपाच्या वेळी... असे थांबवायचे नाही एकमेकांना वाटेवर अंथरायच आपल्या जवळच्या गोड फुलांना निरोपाच्या वेळी... नेहमीच एक करायच... समोरच्याच डोळ्यातल पाणी आपल्या डोळ्यात घ्यायाच.....

ती गेली तेव्हा रिमझिम पाउस निनादत होता  मेघात अडकली किरणे हा सुर्य सोडवित होता  तशी सांज आमुच्या दारी येउन थबकली होती शब्दात अर्थ उगवावा,अर्थातून शब्द वगळता ती आई होती म्हणुनी घन व्याकुळ मी ही रडलो त्या वेळी वारा सावध पाचोळा उडवित होता अंगणात गमले मजला संपले बालपण माझे  खिडकीवर धुरकट तेव्हा कंदील एकटा होता हे रक्त वाढताना ही मज आता गहिवर नाही वस्त्रात द्रौपदिच्याही तो क्रृष्ण नागडा होता कवी: ग्रेस

आषाढातील एखादी दुपार असावी. पाऊस घेऊन आलेले श्यामल मेघ मात्र सर्वत्र एकसंध पसरललेले. पण पाऊस नाहीये. थोड्या वेळापूर्वी एक सर येऊन गेलीय. भोवतीच्या झाडावरचे शहारे अजून मावळलेलेसुध्दा नाहीत, तोच दुपारी सर येऊ पाहतेय. ओलसर गंधमय वारा पानापानांतून चवचाल चालीने निघालाय, फांदीफांदीवर मुकाट बसलेले करड्या रंगाचे थवे आणि जवळच असलेल्या पाण्याच्या शांत डोहावरून फक्त एखाद्याच पाखराचे उडत गेलेले चुकार प्रतिबिंब. हे सगळं वातावरणच येतं ते मुळी उरातल्या सार्या संवदेना चेतवीत. सृष्टीचा हा बदलू पाहणारा साज चोरट्या रसिकाच्या कुतूहलानं बघावा. आपलं असं वेगळेपण ठेवू नये. सृष्टीची ही नवलाई आणि आपण यात सीमारेषा ठेवल्या तर मग संपलंच की सारं. वारा होऊन वाहत यायला हवं आणि वाढलेल्या गवतातलं एकुलतं एक पिवळं फुलपाखरू होता होता नव्या उमलणार्या फुलाला स्पर्शता यायला हवं. पाऊस ! निसर्गाचा एक उत्कृष्ट विभ्रम. ग्रीष्मानं व्याकुळलेल्या वसुंधरेचं आमंत्रण स्वीकारीत येणारे श्यामल मेघ काळजात घेऊन वावरण्याचं मन ज्याला आहे, त्याला मला काय म्हणायचंय ते समजू शकेल. ज्याला कुणाच्या तरी प्रेमात पडता येतं, ज्याला समरस

इतका वाईट नाही मी ; जितका तू आज समजतेस दाहक नव्हते ऊन जितके तू आज समजतेस  तडजोड केली नाही जीवनाशी ; हे असे दिवस आले आयुष्यभर स्वागतास पेटते निखारेच सामोरे आले हारलो कैकदा झुंजीत ; तूच पदराचे शीड उभारलेस  हताश होऊन गोठलो ; तूच पाठीवर हात ठेवलेस  कसे जगलो आपण , किती सांगू , किती करून देऊ याद पळे युगसमान भासली ; नाही बोलवत. नको ती मोजदाद.  अशी उदास , आकुल , डोळ्यांत जहर साठवीत पाहू नको  आधीच शरमिंदा झालो आहे ; अधिक शरमिंदा करू नको  आयुष्य घृणेत सरणार नाही ; हवीच तर घृणाही ठेव.  ज्या खडकावर घुसळलीस मान त्या माणसावर विश्वास ठेव. :  नारायण सुर्वे

आर्त माझ्या पुकाऱ्यात आई ! या मुक्या कोंडमाऱ्यात आई ! डागण्या भास देई जिवाला... त्या क्षणाच्या निखाऱ्यात आई ! हात पाठीवरी हा कुणाचा ? वाहत्या सांजवाऱ्यात आई !! मारतो आसवांतून हाका... दूरच्या मंद ताऱ्यात आई ! औषधे, भाकरी, देव, पोथी ... मज दिसे याच साऱ्यात आई ! शोधतो मी...मला सापडेना... आठवांच्या पसाऱ्यात आई ! काय समजून समजायचे मी ? बोलते हातवाऱ्यात आई! श्वास नुसते न येती, न जाती... वावरे येरझाऱ्यात आई ! मुक्त झाली...किती काळ होती - यातनांच्या पहाऱ्यात आई ! हे खरे...पान पिकलेच होते... ती पहा त्या धुमाऱ्यात आई !! : प्रदीप कुलकर्णी

उदासीन मन  झाले का ये वेळी आणिकांचे मेळी  सुख न ये   उसळले ढग  आभाळ भरून  आले  अंधारून  जग सारे  कोसळे पाउस  सरीवर सरी  दाटली धुआरी  चोहुकडे   तुझा ये आठव  अश्या अवसरी  मूर्ति चितांतरी  उभी राहे   जगात राहून  जगास पारखा  आठवी सारखा  प्रेम तुझे  : अनिल

उद्या उद्या तुझ्यामध्येच  फाकणार न उद्या  तुझ्यामध्येच संपणार  ना कधीतरी निशा   उद्या तुझी धरून कास  आज कार्य आखले  तुझ्यावरी विसंबुनी   कितीक काम टाकले   उद्या तुझ्याचसाठी  आज आजचे न पाहतो  तुझ्याचकडे लावुनी  सद्देव दृष्टी राहतो  उद्या तुझ्यासवे  निवांत आजचा अशांत मी  उद्या तुझ्यामुळेच जिवंत  आजचा निराश मी : अनिल

श्रावणझड बाहेर मी अंतरी भिजलेला  पंखी खुपसून चोच एक पक्षी निजलेला   अभ्रांचा हुदयभार थेंब थेंब पाझरतो  विझलेला लांबदिवस चिंब होत ओसरतो  उधळ उधळ पल्वलात संगळून जळ बसते  क्षणजीवी वर्तुळात हललेले भासविते  चळते प्रतिबिंब ज़रा स्थिर राहून थिजताना  बिंदुगणिक उठलेले क्षीण वलय विरताना  रिमझिम ही वारयासह स्थायी लय धरून असे  संमोहन निद्रतुन शब्द्दाना जाग नसे : अनिल

अश्या काही रात्री गेल्या  ज्यात काळवंडलो असतो...  अश्या काही वेळा आल्या  होतो तसे उरलो नसतो...   वादळ असे भरून आले  तरु भडकणार होते  लाटा अश्या घेरत होत्या  काही सावरणार नव्हते... हरपून जावे भलतीचकडे  इतके उरले नव्हते भान  करपून गेलो असतो  इतके पेटून आले होते रान...   असे घडत होते डाव  असा खेळ उधळून द्यावा  विरस असे झाले होते  जीव  पूरा विटून जावा...  कसे निभावून गेलो  कळत नाही कळत नव्हते  तसे काही जवळ नव्हते  नुसते हाती हात होते ...  : अनिल

Character is that which reveals moral purpose, exposing the class of things a man chooses or avoids. : Aristotle

A man's moral worth is not measured by what his religious beliefs are but rather by what emotional impulses he has received from Nature during his lifetime. :Albert Einstein

It is the mark of educated mind to be able to entertain a thought without accepting it

We are, each of us angels with only one wing; and we can only fly by embracing one another. For it was not into my ear you whispered, but into my heart. It was not my lips you kissed, but my soul. Whatever our souls are made of, his and mine are the same. Love makes your soul crawl out from its hiding place. A soul-mate is the one person whose love is powerful enough to motivate you to meet your soul, to do the emotional work of self-discovery, of awakening.

"Love is a temporary madness. It erupts like an earthquake and then subsides. And when it subsides you have to make a decision. You have to work out whether your roots have become so entwined together that it is inconceivable that you should ever part. Because this is what love is. Love is not breathlessness, it is not excitement, it is not the promulgation of promises of eternal passion. That is just being "in love" which any of us can convince ourselves we are. Love itself is what is left over when being in love has burned away, and this is both an art and a fortunate accident. Your mother and I had it, we had roots that grew towards each other underground, and when all the pretty blossom had fallen from our branches we found that we were one tree and not two." -St. Augustine

Friendship is unnecessary, like philosophy, like art... It has no survival value; rather it is one of those things that give value to survival.

प्रिय सरो , समजलं .. आई अत्यवस्थ आहे . पण ईथे पाऊस लागलाय . पाऊस आमेरिकेतला - तुला काय समजणार म्हणा , मी इथून निघणार कसा ? पण आईच्या म्रुत्यूची व्हिडीओ कसेट नक्की पाठव शेवटच्या आचक्यापासून क्रियाकर्मापर्यंत सगळं अगदी व्यवस्थित नोंदव . इथल्या मित्रांना अंत्यविधी आवडतो . भारतीय लग्न , लग्नाची पार्टि , मधुचंद्र , घटस्फ़ोट , सती असलं सगळं पाहून झालंय . श्वास थांबल्यानंतरचं क्रियाकर्म जसं प्रेताला आंघॊळ घालणं कोरे कपडे चढविणं , तोंडात भाताचा गोळा ठेवणं , अग्नी देणं , मडकं फ़ोडणं असलं अजून नाही पाहिलं म्हणून पहायचंय पण ब्ल्यक आणि व्हाईट आणि रंगीत अशा दोन्ही कसेट वेगवेगळ्या काढा ब्ल्यक आणि व्हाईट आवड्ते मर्लीनला ज्यक्लीनच्या मते कलरशिवाय ' चिता - फ़िल्म ' ला काय मजा व्हिडीओवाला आधीच बुक कर . वेळेवर व्हिडीओ मिळाला नाही किंवा आईनं वेळ दिला नाही कुठलीच सबब ऎकणार नाही . हवं तर चांगली कसेट मी इथून पाठवितो , पाऊस नसता तर मी सुध्दा आलो असतो कसेट