Marathi Kavita Meghdoot17

निळ्या जांभळ्या नदीला आंबेवनाची सावली भेट पहिलीवहिली अकल्पित . भेट दूरस्थपणाची गर्भरेशमी क्षणांची सौदामिनीच्या बाणांची देवघेव गुलबक्षीच्या फुलांनी गजबजले कुंपण वेचू लागला श्रावण मोरपिसे . ओल्या आभाळाच्या खाली इंद्र्चापाचे तुकडे तुझा करपाश पडे जीवनास . कधी रेताडीचे रस्ते माझ्या जीवनाचे गीत तुझ्या सारंगीचे तात साथ झाली . बर्फवाट शिशिराची आता पुढलीया देशी तुझ्या मिठीची असोशी अजूनही : अजूनही : छंदोमयी : कुसुमाग्रज

सांध्य सावल्यांत एक भावगीत हरवले शोधतो घनाघनात सूर मी तयातले त्या सुरेल संगतीत पंख लाभले उपेस जाहले मलूल दाह जाळत्या उन्हातले सांत्वने नि रक्षणेहि उमलली तयात त्या तेच गीत जागवीत दीप अंतरातले या रितेपणात रात ये घनांध भोवती काळजात थेंब थेंब गोठती तमातले : भावगीत : छंदोमयी  : कुसुमाग्रज 

There's a song that's inside of my soul It's the one that I've tried to write over and over again I'm awake in the infinite cold But You sing to me over and over and over again So I lay my head back down And I lift my hands and pray to be only Yours I pray to be only Yours I know now you're my only hope Sing to me the song of the stars Of Your galaxy dancing and laughing and laughing again When it feels like my dreams are so far Sing to me of the plans that You have for me over again So I lay my head back down And I lift my hands and pray To be only yours I pray to be only yours I know now you're my only hope I give You my destiny I'm giving You all of me I want Your symphony Singing in all that I am At the top of my lungs I'm giving it back So I lay my head back down And I lift my hands and pray To be only yours I pray to be only yours I pray to be only yours I know now you're

अशा वादळ वेळेला माझ्या राजस पाखरा राहा राखून आसरा धीरतेचा वर फुटले आभाळ लोटे घनावरी घन त्यांचे घायाळ गर्जन निनादते घुमे बिजली पिसाट पडे शूलापरी धार फांदीफांदीला अंधार लोंबलेला पिसांपरांच्या   महाली तुझे जोपासले जिणे पुष्प परागाचे गाणे पंखांवर काळ पक्षांच्या वैराचा नभी जाऊदे वाहून खाली क्षितिजाच्या ऊन थांबलेले : वादळ : छंदोमयी : कुसुमाग्रज

ती येते आणिक जाते येताना कधि कळ्या आणिते अन् जाताना फुले मागते. येणेजाणे, देणेघेणे असते गाणे जे न कधी ती म्हणते. येताना कधि अशी लाजते तर जाताना ती लाजविते कळते काही उगीच तेही, नकळत पाही काहीबाही, अर्थावाचुन उगीच 'नाही', 'नाही' म्हणते. येतानाची कसली रीत गुणगुणते ती संध्यागीत जाताना कधि फिरून येत, जाण्यासाठिच दुरुन येत, विचित्र येते, विरून जाते जी सलते.

इस तौबा पर है नाज़ तुझे ज़ाहिद इस क़दर जो टूट कर शरीक हो मेरे गुनाह में