Skip to main content

Posts

Showing posts from December, 2017

चांदण्यात फिरताना

चांदण्यात फिरताना माझा धरलास हात सखया रे आवर ही सावर ही चांदरात निजलेल्या गावातून आले मी एकटीच दूर दिवे कळलावे पडले मागे कधीच या इथल्या तरुछाया पण सारे जाणतात सांग कशी तुजविणाच पार करु पुनवपूर तुज वारा छळवादी अन् हे तारे फितूर श्वास तुझा मालकंस , स्पर्श तुझा पारिजात जाऊ चल परत गडे , जागले न घर अजून पण माझी तुळस तिथे गेली हिरमसून तुझिया नयनात चंद्र , माझ्या हृदयी प्रभात चांदण्यात फिरताना माझा धरलास हात सखया रे आवर ही सावर ही चांदरात निजलेल्या गावातून आले मी एकटीच दूर दिवे कळलावे पडले मागे कधीच या इथल्या तरुछाया पण सारे जाणतात सांग कशी तुजविणाच पार करु पुनवपूर तुज वारा छळवादी अन् हे तारे फितूर श्वास तुझा मालकंस , स्पर्श तुझा पारिजात जाऊ चल परत गडे , जागले न घर अजून पण माझी तुळस तिथे गेली हिरमसून तुझिया नयनात चंद्र , माझ्या हृदयी प्रभात : सुरेश भट 

एकदाच ओंजळीत दे ना जाईजुई

एकदाच ओंजळीत दे ना जाईजुई कोण जाणे पुन्हा कधी गाठभेट होई एकदाच ओंजळीत दे ना जाईजुई ... अगदीच हळूवार नको राजरोष पाकळीचं एक नको डवरले घोस पानासाठी कवितेच्या देना खुण काही एकदाच ओंजळीत दे ना जाईजुई .... क्षण एक थांब अशी हवीशी होऊन एकदाच मनी तुला घेतो चितारून ! आणि तुझ्या मौनाचीच चित्रावर सही एकदाच ओंजळीत दे ना जाईजुई ..... कोण जाणे पुन्हा कधी गाठभेट होई ? :संदीप खरे

झुडूप

काळोखाच्या उताराशी  वाहणारा गूढ झरा  पण पडतां दचके  सश्यासारखा बुजरा  दाट भित्र्या पानांची  गुंग ओलसर हवा  मधूनच तीढी फांदी  गुणगुणते काजवा  डबक्याच्या कपाळाशी  थंड बेढब झूडूप  पडे  बेडूक होऊन  डोळे मिटून गुडूप  : झुडूप  : उत्सव  : मंगेश पाडगावकर 

संध्याकाळी

संध्याकाळी  वाट तुझ्यासारखीच होते  दाट सावल्यांची  लांबसडक वेणी  तिरकस डोलाने  रुळवीत वक्षावर  आपल्या सामर्थ्याची  असूनही सावध जाणीव  धूसर तंद्रीचा घुंगट घेऊन जाणारी  संध्याकाळी  झाडे तुझ्यासारखीच  लयधुंद , रुपमग्न होतात  ज्यांच्या रंध्रारंध्रात  असते थबकलेले  एक नृत्य  संध्याकाळी  आकाश  तुझ्यासारखे दूर असते ..... दूर नसते .....  असते सांगत काहीतरी डोळ्यांनी  जे कळते ..... आणि कळतही नाही .....  जे नेहमी ठेवते  निळ्या भटक्या तंद्रीत  ज्याला  एक पार्थिव सुगंध असतो  तुझ्या सहवासासारखा.  : संध्याकाळीं  : उत्सव  : मंगेश पाडगावकर 

फुलें

उशालगतची  ती आजारी ... फिकट फुलें  उघड्या डोळ्यांचे  ते खिन्न मिटलेपण  त्या डोळ्यांतील वाटेवर  मिणमिणत्या अंधारी  तू मला दिलेले  कधी न संपणारे  एकाकीपण  बाहेर देवळापाशी  खिन्न दुमडल्या ओठाचे  ते ऊनही  सरतीचे  उशालगतच्या  आजारी ..... फिकट फुलांच्या रंगाचे .....  : फुलें  : उत्सव  : मंगेश पाडगावकर 

प्रथमच माझे शब्द पाहिले

चंद्र उमलत्या सरल्या रात्री  थंड धुके हे आले  निळे कवडसे  शिडे  मालवून  डोळ्यांआड बुडाले  पंख तुटुनिया शीळ  बावरी  ओठांवरती पडली  दुखावल्या चोचीतली गाणीं  अर्ध्यावरती अडली  किती वेळ हा उभा एकटा  अंधारात इथे मी : प्रथमच माझे  शब्द पाहिले  एकांतात रिते मी  : प्रथमच माझे शब्द पाहिले  : उत्सव  : मंगेश पाडगावकर