मीरेचे पैंजण त्यात मी घुंगरू कसें मी आवरू ... मन माझें ? नाथांची कावड तीत मी ओंजळ मला ये भोवळ ... तहानेंची . जनाईचे जाते त्यातले मी पीठ झालो कसा धीट ... भित्रा मी? मुक्ताईचे डोळे त्यांत अश्रूबिंदू होऊनिया स्फुंदू ... लागलो मी. ज्ञानियाची ओवीं तीतला मी छंद केली चिरेबंद ... समाधी मी. : सदानंद शांताराम रेगे .