Marathi Kavita Meghdoot17

ताजी तहान ताजी भूक  सहजप्राप्त फक्त सुख  नांगरलेले शेत तसेंच  भरून गेला ढग पुढेच  : दैव  : दिवेलागण  : आरती प्रभु 

साचल्या अंतरी मध्यरात्री असा  दर्पणामधून पडे कवडसा  पडे कवडसा हले मनमासा  मावळे दर्पणी चंद्र फिकटसा  : चंद्र -व्यथा  : दिवेलागण  : आरती प्रभु 

हा भार हा शिणगार  हा उत्सव ही वाटचाल  या सगळ्यावर पसरलेले  अफवेसारखे आभाळ  याचा अर्थ सांगण्यासाठी  कुठल्या तरी झाडावर  वसलेला असेल का  एखादा पक्षी उत्सुक-पर  : अर्थ  : दिवेलागण  : आरती प्रभु 

जाता जाता गेला । फाल्गुन सरून  चैत्रातले ऊन । उतरले  पाण्यापास रंग । नुरले वेगळे  फक्त ते  हासले  । तान्हयापरी  वाटे वाटे जीवा । दृष्टीचा पाडवा  आज करू यावा । आसमंती  : पाडवा  : दिवेलागण  : आरती प्रभु 

सावल्यांचे नृत्य माझ्या चांदण्याच्या अंगणात  घननीळ वेदनांचे लास्य तुझ्या गायनात ! अबोलीचा गोड माझा दिसायला साधाभोळा  पोटी परी गांठ त्याच्या ठायी माझ्या काळजाला  सुरंगीच्या सुगंधाने डंख विसरला नाग  रात्र ओथंबली तरी जाईना का तुझा राग ? जांभ रंगा आला दारी तळी गुलालाची रास  माघ मोहरला अंगी जरा बिलगूनी हांस  : सावल्यांचे नृत्य  : चांदणवेल  : बा भ बोरकर  

वेडा रानवाटांसंगे गात भटकता  वळता वळता आलों असा कडेलोटा  दिवेलागणीसारखे मागे सुखदुःख  पुढे पोरके आकाश ; मध्ये उंच टोक  मिटू तरी कसे ... कसे खोलू रुखे-ओले  असे दोन्ही डोळे ... कुठे बोलू मनातले ? : कडेलोट  : दिवेलागण  : आरती प्रभु 

कडेलोटावर एक  विस्मृत पाषाण  फेसाळून भिडे वर  समुद्रउधाण  असावासा वाटे त्यांत  देऊळगाभारा  रात्रंदिन गर्जे असा  समुद्रनगारा  : पाषाण  : दिवेलागण  : आरती प्रभु 

एका घरातले दिवे  एकाएकी मालवले  गच्चं पंख पानांतले  पुन्हा हलून झाकले  अशा हळुवार वेळे  पुन्हा झाकलेत डोळे  कुठे हलत्या फांदीला  निःचलच बिलगले  मालवत्या घरालाही  असतात चारदोन  दारे,आणि माणसाला  असे तेवणारे मन  : मन  : दिवेलागण  : आरती प्रभु 

पांघरुणाला अर्थच नव्हता कसला  झाडांना पण शिशिर नव्हता डसला  झड़ू लागली पाने पिकून जेव्हा  गंध कळीला फक्त जरासा शिवला  : अर्थ  : दिवेलागण  : आरती प्रभू 

ख़ुदा हमको ऐसी ख़ुदाई न दे कि अपने सिवा कुछ दिखाई न दे ख़तावार समझेगी दुनिया तुझे अब इतनी भी ज़्यादा सफ़ाई न दे हँसो आज इतना कि इस शोर में सदा सिसकियों की सुनाई न दे अभी तो बदन में लहू है बहुत कलम छीन ले रोशनाई न दे मुझे अपनी चादर से यूँ ढाँप लो ज़मीं आसमाँ कुछ दिखाई न दे ग़ुलामी को बरकत समझने लगें असीरों को ऐसी रिहाई न दे मुझे ऐसी जन्नत नहीं चाहिए जहाँ से मदीना दिखाई न दे मैं अश्कों से नाम-ए-मुहम्मद लिखूँ क़लम छीन ले रोशनाई न दे ख़ुदा ऐसे इरफ़ान का नाम है रहे सामने और दिखाई न दे बेबसी सिसकीयां हीचकीयां तडप  खुदा मौत दे दे जुदाई न दे  :  बशीर   बद्र

आज हयात असते रामदास तर भोवती बघून हरामदास , अंतरी झाले असते उदास लागोन चिंता . समर्थाचिया सेवका वक्र पाहे ऐसा गल्लीगल्लीत गुंड आहे , त्यांचेवरी संरक्षणछत्र आहे पोलीस , पुढा - यांचे . या सत्याचा लागता शोध , कुठून सुचता दासबोध ? लिहिला असता उदासबोध श्रीसमर्थांनी . भ्रष्टाचारे पोखरला देश , दीन जनांसि अपार क्लेश , दुर्जनां यश , सज्जनां अपेश सर्वत्र दिसे . नीतीचा डोळा काणा , प्रत्येक माणूस दीनवाणा , सर्व फोलकटे , नाही दाणा , पीक ऐसे . देवतांसि उचलून धरती , वेडेविद्रे नाच करती , भसाड , ओसाड आरती झोकून दारु . कबीर सांगे अल्लाची महती , मुंगीच्या पायी घुंगुर वाजती तरी ते अल्लासि ऐकू येती ऐसे म्हणे . येथे अल्लासि बहिरा मानती , ठणाणा ध्वनिक्षेपक आणती त्यातून कर्कश बांग हाणती अल्लासाठी . कंडम बर्गड्यांच्या जनतेवरी बिल्डर , स्मग्लर , गुंड राज्य करी , प्रत्येक नेता खिसे भरी हाती धरोन तयांसि . दुष्काळ खणी , भुई फाटे , शोष पडून विहीर आटे , काळा

असेच होते म्हणायचे तर अशी अचानक भ्यालिस का ? अर्ध्या वाटेवरती जाऊन पुन्हा परत तू आलीस का ? असेच होते म्हणायचे तर वरवर फसवे हसलिस का ? स्वप्नाला चुरडून मिठीतच पुन्हा तयावर रुसलिस का ? असेच होते म्हणायचे तर उगाच खोटे रडलीस का ? भरात येऊन भलत्यासलत्या करांत माझ्या शिरलिस का ? असेच होते म्हणायचे तर अशी जिवाला डसलिस का ? केस मोकळे ओले घेऊन वणव्यामध्ये घुसलिस का :  विंदा करंदीकर

बसा म्हणालीस - मी बसलो हसलीस म्हणून हसलो बस्सं .. इतकेच ... बाकी मन नव्हते थाऱ्यावर दारावरचा पडदा दडपित तू लगबग निघून गेलीस माजघरात माझ्यासोबत ठेवून तुझ्या शुष्क संसाराच्या निशाण्या .. या जाळीच्या पडद्याआड कशाला कोरले आहेस हे हृदय उलटे उत्तान ? काचेच्या कपाटात कशाला ठेवल्या आहेस भूश्शाच्या राघुमैना ? उडताहेत लाकडी फळांवर कचकड्यांची फुलपाखरे भिंतीवर रविवर्म्याची पौष्टिक चित्रे हारीने काळ्या मखमलीवर पतीच्या नावाचा रेखीव कशिदा त्यातला एक जरी टाका चुकली असतीस तरी मी धन्य झालो असतो तू विचारलेस - काय घेणार ? काय पण साधा प्रश्न - काय घेणार ? देणार आहेस ते सारे पूर्वीचे ? मला हवे आहेत चिंचेचे आकडे - ते अधाशी ओठ , ती कुजबूज त्या शपथा दे झालं कसलंही साखरपाणी तुझं आणि तुझ्या पतीचं हे छायाचित्र छान आहे तुझ्यावरची सारी साय या फुगीर गालांवर ओसंडते आहे बळकट बाहू , रुंद खांदे , डोळ्यांत कर्तेपणाची चमक छान आहे राग येतो तो तुझा या चित्रात

डाळिंबीची डहाळी अशी नको वा - यासवे झुलू , सदाफुलीच्या थाटात नको सांजवेळी फुलू … बोलताना लाटेपरी नको मोतीयाने फुटू सावल्यांच्या पावलांनी नको चांदण्यात भेटू … नको घुसळू पाण्यात खडीसाखरेचे पाय नको गोठवू ओठात दाट अमृताची साय … :   बा . भ . बोरकर