Skip to main content

Posts

Showing posts from July, 2017

तू नको

मला वाट पहायची आहे...  तुझे घर झाकू नको - शपथ आहे  गजबजल्या तुझ्या घरादाराची  माझ्या उरावरील वाराची  अजून आहे डोळ्यांसमोर एकाच ओळ  दूर वहात गेल्या तुझ्यामाझ्या दिव्यांची : एक दिवा तुझा होता  तर एक माझा होता  दोन्ही दिवे तेववणारा हात मात्र  तुझाच होता .... तुझाच होता  मला वाट पहायची आहे ...  : तू नको  : दिवेलागण  : आरती प्रभू 

उत्सव

रानावनांतले  कसकसले  ओलेसुके वारे  असतील आले  काळजाच्या एखाद्या स्पंदनांत ; पण कधी बापड्याच्या  दारावरील वेलीने  हरवली नाहीत पाने  कळ्यांच्या संभ्रमात  कृष्णपक्षातील  भरगच्चं गच्चीतील  काळोखात एकदाच  छकुल्याच्या पाळण्यासारखेच  हलले मात्र त्याचे काळीज  म्हणाला शांताकारांत  आयुष्य सोडून : "कुणी करावी गेल्या दिवसांची बेरीज ..." : उत्सव  : दिवेलागण  : आरती प्रभू 

उभें मात्र थेंब रक्त

हरखून पहावे तो      रात्र उतरे  डोळ्यांत ; लाख स्मृतींची टाचणी       भिजे चांदणीविषात.  बोलावा तो शब्द काही       क्षितिजाचे व्हावें ओठ  त्यांना जखम मौनाची      उभें मात्र थेंब रक्त.  : उभें मात्र थेंब रक्त  : मृगजळ  : इंदिरा संत 

डोळ्यांच्या काळ्या डोहावर

     डोळ्यांच्या काळ्या डोहावर  थरथरले नव्हते पाणी; ओठही नव्हता हलला.  मागितले नव्हते मी काही      - मागणारही नव्हते ; क्षितिजावरचे  झुळझुळणारे वेडे मृगजळ  मजला झुलवीत नव्हते .            दिलास  तू पण  आभाळाचा शाप भयंकर , या क्षितिजाहून ..... त्या क्षितिजावर  ज्याच्यामध्ये  तुफान नुसते गद्गदणारे.  : डोळ्यांच्या काळ्या डोहावर  : मृगजळ  : इंदिरा संत 

ठाऊक तुजला

         ठाऊक तुजला  अपुल्यामधले अंतर .  एकापुढती एक असे हे           अपुल्यामधले  अनेक मृगजलसागर ......  आणि तरीही  तुझे खुणेचे शुभ्र कबुतर  तरंगते का निळ्या आभाळीं ? कशास त्याच्या पायी घुंगुर; कशास त्याच्या टोचीमध्ये            अंगठीचा मोती ? कधी न त्याला दिसायचा पण  स्वप्नकिनारा  आणि किनाऱ्यावरची मीही .            वाट पहातां  अंगावरती चढली माती  ये धरतीपण ......  शीळ घालण्या उधाणलेल्या            मनास माझ्या  त्या मातीचे आता बंधन .  : ठाऊक तुजला : इंदिरा संत  : मृगजळ 

उंबरठ्याशी

उभे राहूनी उंबरठ्याशी  निरोप द्यावा क्षितिजापाशी ; सुकलेल्या अश्रूत धराव्या  कभिन्नश्या मेघांच्या राशी.  उभे राहूनी उंबरठ्याशी निरोप द्यावा क्षितिजापाशी.  ओठावरल्या निःशब्दाचा  पहाड दाटुन  उभा असावा      अथांग झेलित  उंबरठ्याची मृगजलराशी .  : उंबरठ्याशी : इंदिरा संत  : मृगजळ 

सुख

असें तसें माझे सुख      पाखडाव्यात चांदण्या ; कणीसाठी उतराव्या      कल्पतरूच्या चिमण्या.  असें तसें माझे सुख      घरकुलीत मावेना  उतू जाते भसाभसा      मन परी का विझेना ? : सुख  : मृगजळ  : इंदिरा संत 

भरात ..... नकळत

     भरात ..... नकळत  असह्य दुर्दम दुःख ठिबकले                 ओठावरती.  तप्त निखाऱ्यावर विझताना                 तडफडणाऱ्या  त्या दुःखाने मला शापिलें.  तेव्हापासून  सदा सारखी हसते ..... हसते                 दुःखवेगळी.  : भरात ..... नकळत      : मृगजळ  : इंदिरा संत 

काय बाई सांगू कथा

"काय बाई सांगू कथा ,      क्षण विसावा भेटतो ; गुलबाशीच्या फुलासंगे       पुन्हा दीस उगवतो .  काय बाई सांगू कथा"      पाणी आणून डोळ्यांत  एव्हढेच बोलली ती       घागरीला हाथ देत  : काय बाई सांगू कथा  : मृगजळ  : इंदिरा संत 

उपसावें....उपसावें

उपसावें....उपसावें  आसूओल्या पापण्यांनी  डोहांतील काळें पाणी.  डोहांतील काळें पाणी उपसतां उपसेना ; तळ स्वप्नांचा लागेना.  तळ स्वप्नांचा लागेना तरी ध्यास मनापाशी  उपसावें पाणी .... पाणी  भिडलेले क्षितिजापाशी.  क्षितिजाशी चंद्रबिंब  काळ्या पाण्याच्या धारेत  उंचावली लाट माझा  पाय ओढते पाण्यात.  : उपसावें....उपसावें  : मृगजळ  : इंदिरा संत