यांचं असं का होतं कळत नाही किंवा त्यांना कळतं पण वळत नाही ? निळं निळं वेल्हाळ पाखरू, आभाळात उडणार रूपेरी वेलाण्टी घेत मासा, पाण्यात बुडणार याचं सुख नसतंच मुळी, कधी त्यांच्यासाठी एकच गोष्ट त्यांची असते ,"कपाळावर आठी" कधीसुद्धा यांची पापणी ढळत नाही यांचं असं का होतं कळत नाही किंवा त्यांना कळतं पण वळत नाही ? मोठ्याने हसा तुम्ही, त्यांना नैतिक त्रास होतो वेलची खाल्लीत तरी, यांना व्हिस्कीचा वास येतो. यांचा घोषा सुरू असतो, "अमकं खाणं वाइट की डोकं जडसं होतं" "तमकं मुळीच पिऊ नका, त्याने नक्की पडसं होतं" संयमाचे पुतळेच हे, त्यांचं मन चुकूनही चळत नाही यांचं असं का होतं कळत नाही किंवा त्यांना कळतं पण वळत नाही ? सगळेच कसे बागेमधे, व्यायाम करीत बसणार? किंवा हातात गीता घेऊन, चिंतन करीत बसणार? बागेतल्या कोप-यात कोणी, घट्ट बिलगून बसतंच ना? गालाला गाल लाऊन, गुल गुल करीत असतंच ना? नैतिक सामर्थ्याचं त्यांच्या वेगवान घोडं असतं पण यांना मुलं होतात हेच एक कोडं असतं ! या कठीण कोड्याचं उत्तर मात्र मिळत नाही यांचं असं का होतं कळत नाही किंवा त्यांना कळतं पण वळत ना
