प्रारब्धा

प्रारब्धा रे तुझे माझे 
   नाते अटींचे तटीचे,
हारजीत तोलण्याचे ,
   प्रारब्धाचे सावधाचे ;

फासांतील तुझे पेच,
   तुझे अंधारीचे घाव ,
सोडविणें नि सोसणे 
   हेच आयुष्याचे नांव. 

जाळे फेकून रेशमी 
   देशी सुखाचे आभास :
सुख काचते भोगता :
   जीव होतो कासावीस. 

जेव्हा कढते दाहक 
   हृदयींचें रसायन 
उधळिशी फुले तेव्हा 
   कसे निष्ठुर हासून;

जिद्द माझीही तशीच :
   नाही लावलेली मान ,
जरी फाटला पदर 
   तुझे झेलिते मी दान ;

काळोखते भोवतालीं ,
   जीव येतो उन्मळून 
तरी ओठातून नाही 
   "तुला शरण .... शरण."

: प्रारब्धा 
: बाहुल्या 
: इंदिरा संत